Chirurgiczne leczenie niepłodności
Niepłodność dotyka coraz większej ilości ludzi – zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Istnieje wiele przyczyn niepłodności, także tej wtórnej, w której para ma już jedno dziecko, ale ponowne zajście w ciąże nie następuje. Jakie są zatem najczęstsze przyczyny bezpłodności? Starszy wiek, zrosty na narządzie rodnym, które zostały spowodowane stanami zapalnymi, problemy z gospodarką hormonalną, a także problemy z jakością plemników.
Na szczęście istnieje wiele różnych metod leczenia niepłodności – także tych chirurgicznych. Najbardziej znanymi są laparoskopia oraz laparotomia. Ta pierwsza metoda jest zdecydowanie mniej inwazyjna i powoduje mniej powikłań niż ta druga. Jest ona wykonywana przy pomocy cienkiego endoskopu, przez co nie trzeba robić dużych cięć, a co za tym idzie, rekonwalescencja po zabiegu jest naprawdę szybka.
Warto jednak zaznaczyć, że chirurgiczne leczenie niepłodności stosuje się dopiero wtedy, gdy nie pomaga farmakologia i przepisane przez lekarza leki. Dopiero po takim leczeniu można zdecydować się na operację, nawet tą najmniej inwazyjną, jaką jest właśnie laparoskopia.
Laparoskopia – jak wygląda zabieg?
Laparoskopię wykonuje się za pomocą cienkiego endoskopu, dzięki któremu można jednocześnie operować, jak i oglądać wnętrze operowanego narządu, ponieważ w endoskopie znajduje się system transmisji obrazu. Warto wspomnieć, że w dzisiejszych czasach lekarze starają się przeprowadzać jak najwięcej operacji, które mają minimalną inwazyjność. To właśnie w ten sposób można uniknąć powikłań, krwawienia czy nawet infekcji pooperacyjnych!
A co w zasadzie można leczyć za pomocą laparoskopii? Najczęściej jest to zespół policystycznych jajników (PCOS), ciąża pozamaciczna, wady rozwojowe narządów płciowych czy też zmiany zapalne i zaburzenia statyki.
A czy można spodziewać się jakichś powikłań po laparoskopii? Cóż, zdarzają się one, ale niezwykle rzadko. Najczęściej można spodziewać się powikłań anestezjologicznych po wykorzystaniu znieczulenia. Oprócz tego, czasami zdarzają się także przepukliny brzuszne, uszkodzenia tkanek czy krwawienia pooperacyjne. Niemniej jednak wszystkie te powikłania należą do niezwykle rzadkich zjawisk, a sama laparoskopia jest uznawana za zabieg bezpieczny i małoinwazyjny.
Histeroskopia – co to jest?
Jednak oprócz laparoskopii i laparotomii istnieją także inne metody chirurgicznego leczenia niepłodności. Jedną z nich jest histeroskopia, której wykonanie polega na usunięciu nieprawidłowości występujących w jamie macicy. Te nieprawidłowości mogą powodować niepłodność, a także często prowadzą do poronienia.
Histeroskopia jest wykonywana wtedy, gdy pojawiają się polipy endometrialne, zrosty wewnątrzmaciczne czy też mięśniaki podśluzówkowe. Można nią leczyć także wiele innych ciał obcych, które pojawiają się w macicy i utrudniają zajście w ciążę lub utrzymanie tej ciąży.
I chociaż histeroskopia jest zabiegiem bardzo bezpiecznym, to tak, jak i w przypadku laparoskopii, tak i tutaj istnieje niewielka możliwość wystąpienia powikłań po zabiegu. Najczęściej występują zakażenia. Można także spotkać się z uszkodzeniem szyjki i ścianek macicy. Poza tym mogą zostać wykonane uszkodzenia termiczne – ponieważ przy tym zabiegu używany jest prąd. No i tak samo, jak w przypadku laparoskopii, mogą zdarzyć się powikłania anestezjologiczne, po znieczuleniu ogólnym.
Podsumowanie
Chociaż przyczyn niepłodności może być naprawdę wiele, to także metod leczenia jest wiele i są one przeważnie małoinwazyjne. Lekarze starają się, aby jak najczęściej były wykonywane zabiegi o jak największym bezpieczeństwie i starają się unikat tradycyjnych metod chirurgicznych, po których częściej mogą wystąpić powikłania. W wielu przypadkach niepłodność można wyleczyć nawet za pomocą farmakologii!
I chociaż niepłodność to wielki dramat dla wielu par (coraz więcej par się z nim boryka) to jednak w 90% jest ona do wyleczenia. Trzeba jednak pamiętać, że w zależności od wieku kobiety, trzeba wydłużać czas starania o dziecko, zanim zwróci się o pomoc do lekarza.
Kobiety młode, do 30 roku życia, powinny zgłosić się do lekarza najpóźniej, bo dopiero po roku od rozpoczęcia starań. Kobiety nieco starsze – od 30 do 39 roku życia powinny czekać już zaledwie pół roku. Natomiast kobiety do 39 roku życia wzwyż powinny do lekarza udać się jak najszybciej. To samo tyczy się mężczyzn po 40 roku życia.
Artykuł powstał we współpracy z KCM Clinic.
Podobne:
Etykiety:
Udostępnij:
